Ruimtevaartuig
In 1961 werd het eerste ruimtevaartuig gebouwd die een ruimtevaarder kon meenemen. De Russische kosmonaut Joeri Gagarin stapte op 12 april van het genoemde jaar in zijn Vostok-ruimtevaartuig en werd daarmee de eerste mens in de ruimte.
Sinds die tijd zijn de bemande ruimtevaartuigen enorm doorontwikkeld met de Space Shuttle als voorlopig hoogtepunt. Maar de lucht- en ruimtevaarttechologie dendert onverschrokken voort. Ingenieurs testen voortdurend nieuwe ontwerpen en gebruiken daarbij de allernieuwste technieken en materialen.
Lynx Mark 2
De 'Lynx Mark 2' is het ruimtevliegtuig dat de Space Expedition Corporation (SXC) gaat inzetten voor haar ruimtevluchten. De Lynx is een state of the arte ruimtevliegtuig. Het ruimtevaartuig maakt onderdeel uit van de allernieuwste generatie ruimtevaartuigen. Het is een soort mini-space shuttle.
De Lynx maakt het mogelijk om voor ruimtetoeristen een zogenaamde suborbitale ruimtevlucht te maken. Een ruimtevlucht die de ruimtetoerist dus tot een hoogte van minimaal 100 kilometer brengt, maar weer naar de Aarde terugkeert voordat de Lynx één omloop rond de Aarde heeft gemaakt.
De Lynx stijgt dus evenals een vliegtuig horizontaal op en landt uiteindelijk ook weer horizontaal. Maar in tegenstelling tot een vliegtuig wordt de Lynx niet voortgedreven door een straalmotor maar door een raketmotor. De Lynx heeft een start- en landingsbaan nodig van minimaal 2.400 meter. De lengte van de start- en landingsbaan op Curaçao is met zijn 3.410 meter, de langste van het hele Caribische gebied.
Het horizontaal opstijgen en het horizontaal landen van de Lynx is uniek. De aanpak van de andere ondernemingen die zich op het ruimtetoerisme gaan storten is radicaal anders. Zoals de conventionele raketlancering of zoals bij Virgin Galactic (VG) dat het ruimteschip op grote hoogte wordt losgelaten door een ruimtemoederschip.
XCOR Aerospace
De Lynx wordt gebouwd door het Amerikaanse bedrijf XCOR Aerospace. XCOR Aerospace is marktleider in de mondiale raketmotortechnologie en zetelt in Californië. De onderneming heeft ongeveer 50 mensen in dienst.
XCOR bouwt al sinds 1990 commerciële raketmotoren. De huidige raketmotoren die van de band rollen zijn al van de 15de generatie. Het bedrijf heeft al honderden raketmotoren afgeleverd. Er zijn nog nooit ongelukken gebeurd met de raketmotoren die door XCOR Aerospace zijn geleverd. De Lynx is 9,1 meter lang, 7,3 meter breed (vleugelspanwijdte) en weegt 5.000 kilogram. Het ruimteschip kan 720 kilogram brandstof meenemen.
Met de Lynx kunnen ongeveer 6.000 ruimtevluchten worden uitgevoerd. Het is de bedoeling dat de Lynx 4 keer per dag ingezet gaat worden op de ruimtehaven van Curaçao. De Lynx is zo ontworpen dat na 40 ruimtevluchten het ruimteschip moet worden onderworpen aan een grote onderhoudsbeurt.
Omdat de Lynx door de geluidsbarrière vliegt zal hij drukgolven gaan veroorzaken die hoorbaar zullen zijn als harde knallen, maar deze knallen zullen niet (hinderlijk) hoorbaar zijn voor de bevolking van Curaçao.
De Lynx is een tweezits ruimtevliegtuig waarin alleen ruimte is voor de piloot en één ruimtetoerist. Zowel de piloot als de ruimtetoerist zitten naast elkaar in de cockpit vooraan. De Lynx is dus een tweezits ruimtevaartuig dat meer op een futuristisch vliegtuig lijkt dan op een raket. De cockpit van de Lynx is voorzien van een glazenkoepel die het mogelijk maakt ook goed naar buiten te kunnen kijken.
De Lynx lijkt eigenlijk nog het meeste op een (ultramoderne) stealth-achtige straaljager. Het wezenlijke verschil met een straaljager is dat de kracht van de straalmotor van de Lynx toeneemt naar mate je hoger komt. Bij een straaljager wordt de kracht juist steeds kleiner naarmate je hoger komt.
Unieke raketmotoren
De vier raketmotoren waarmee de Lynx wordt voortgestuwd, zijn een doorbraak in de raketmotortechnologie. Deze raketmotoren kunnen namelijk in- en uitgeschakeld worden. Bij geen enkele andere raketmotor is dit mogelijk. Iedere motor levert ongeveer 2.900 pond stuwdruk, genoeg om tot 100 kilometer hoogte te komen. Verder heeft de Lynx geen bijkomende brandstoftanks of draagraketten.
De raketmotoren van Lynx zijn uitgebreid getest. Zo zijn de raketmotoren meer dan 5.000 keer aan- en uitgezet. Tijdens de langdurige testsessies en testprogramma’s weigerden de raketmotoren geen enkele keer dienst. De raketmotoren van de Lynx werken op een mengsel van vloeibare zuurstof (LOX) en kerosine.
De Lynx is een supersonisch ruimtevaartuig. Hij kan dus sneller dan het geluid. Dus sneller dan 1188 kilometer per uur. De hoogste snelheid die de Lynx bereikt tijdens de ruimtevlucht vanaf Curaçao is Mach 3. Dat is drie keer sneller dan het geluid, dus ongeveer 3.700 kilometer per uur.
De Lynx kan gewoon doorvliegen als er één raketmotor uitvalt. Ook als alle vier de raketmotoren uitvallen kan de Lynx zijn vlucht voortzetten als een zweefvliegtuig. Uiteindelijk landt de Lynx op de ruimtehaven van Curaçao ook als een zweefvliegtuig.
Mocht de glijvlucht van de Lynx richting de landingsbaan om bepaalde veiligheidsredenen niet door kunnen gaan dan kan de piloot de raketmotoren weer aanzetten om nog een rondje te maken.
De piloot en de ruimtetoerist dragen allebei een speciaal drukpak en een speciale helm. De Lynx is niet in het bezit van een automatische piloot. In geval van een noodsituatie kunnen de piloot en de ruimtetoerist de Lynx verlaten via een schietstoel.
Piloten
De Lynx gaat onder andere bestuurd worden door de Amerikanen Richard (Rick) Searfoss en Erik Anderson en de Nederlander Harry van Hulten. Searfoss is onder andere drievoudig Space Shuttle astronaut en werkt nu als testpiloot voor het Amerikaanse bedrijf XCOR Aerospace. Searfoss heeft inmiddels duizenden vlieguren gemaakt in 77 verschillende toestellen.
Erik Anderson is ook een zeer ervaren piloot en werkt ook als testpiloot voor XCOR Aerospace. Van Hulten is een oud F-16 piloot en tevens testpiloot. Van Hulten heeft inmiddels duizenden vlieguren gemaakt in 42 verschillende toestellen. Uiteindelijk zullen er nog veel meer piloten opgeleid worden om met de Lynx te kunnen vliegen.